PS Bij dag 17 staat nu nog een extra foto 🙂
De wekker ging om half 8. Even lekker gedoucht, toen naar het ontbijt gegaan. Best lekker: broodjes (wel wat droog), cake en pannenkoekjes. Verder weer de keus uit ham, kaas en jam, en natuurlijk een vers sapje. Na het ontbijt namen we een taxi en precies om 9 uur haalden we onze quads op die we gehuurd hebben voor vandaag. Nog even wat drinken ingeslagen, en gaan met die banaan! Het is weer even wennen, maar je hebt het zo weer onder de knie.
We zijjn eerst richting vulkaan Rano Kau gereden, waar we een prachtig uitzicht hadden op de krater. Op de rand van de vulkaan zit Orongo, dat is een oud ceremonieel dorpje (verbonden aan het geloof van de vogelman) met 54 stenen huisjes. We hebben hier dan ook een uur rondgelopen.
Daarna zijn we weer verder gaan rijden en hebben we diverse mooie en leuke plaatsen gezien, zoals een grotje met muurschilderingen. Ook hebben we diverse moai gezien in verschillende staat, en diverse mooie baaitjes.
De belangrijkste dingen die we hebben gezien zijn: Ahu Vaihu (dit is een groot platform met een aantal beelden en beeld-hoedjes), Akahanga (tempel), Ahu Ohe Makihi (1 moai) en natuurlijk Ahu Tongariki! Hier staan de 15 grote moai op een rij, die in 1993 zijn gerestaureerd. Ze kijken landinwaarts.
Echt fantastisch! Zo gaaf om te zien! We hebben hier dan ook veel foto´s gemaakt, ook met onze paashaasoren, haha.
Toen ik nog zo´n foto van Robert wilde maken ging het mis: ik gleed uit, m´n voet bleef staan, en viel dus erg ongelukkig. Even had ik zoveel pijn dat ik dacht dat m´n enkel gebroken was… Er was een vriendelijk chileens echtpaar wat gelijk kwam aanbieden om me naar het ziekenhuis te brengen. Ik wilde dat per se niet, maar kreeg toen op de man zijn aandringen wel zijn wandelstok te leen. Echt superlief! Ik heb daar nog een tijdje gezeten en gelegen want het werd zwart voor m´n ogen van de pijn. Toen de ergste pijn was gezakt, zijn we terug gegaan naar de quads, om toch maar naar het ziekenhuis te gaan (de enkel werd wel erg dik en bleef erg zeer doen). Gelukkig heb je op de quad je linkerbeen helemaal niet nodig, dus dat scheelde.. Het was nog zo´n 25 km terug rijden. Eenmaal in het ziekenhuis meldden we ons bij de eerste hulp. Gelukkig spraken ze daar geen engels, erg handig :-S
Na een kwartier wachten werd ik binnengeroepen en werd mijn bloeddruk en hartslag gemeten. Daarna werd ik op een stoel gezet waar ik vervolgens weer een kwartier moest wachten (en ik was de enige patient in het ziekenhuis, kan je nagaan). Toen kwam de dokter, die gelukkig wel engels sprak. Ik heb mijn verhaal gedaan en hij besloot foto´s te laten maken van de enkel. Ik moest zelf mijn schoen uittrekken en mijn enkel onder het apparaat leggen. Na de foto´s moest ik zelf mijn schoen weer aandoen en we gingen terug naar de stoel waar ik eerst op zat.
Robert werd er bij geroepen en de dokter vertelde dat het (gelukkig) niet gebroken is. Ik kreeg nog een injectie in mijn kont, en we kregen een recept mee om bij de apotheek rekverband en pijnstillers te gaan halen. Dit hadden ze namelijk niet op voorraad in het ziekenhuis…. Oke….
Verder werd me verzocht om morgen terug te komen om te komen betalen, want er was nu niemand meer van de administratie… Wat een ziekenhuis zeg! Niemand die mijn enkel daadwerkelijk heeft bekeken, laat staan gevoeld, geen pijnstillers of rekverband op voorraad, niemand aanwezig op de administratie… Je moet hier ook echt niets ernstigs krijgen, want dan weet ik niet of je het wel redt…
Eenmaal weer buiten besloten we eerst naar de apotheek te gaan. Gelukkig ging dat redelijk soepel. Daarna zijn we naar het hotel gegaan waar Robert het verband aanlegde en ik de pijnstillers innam (eindelijk!). Vervolgens zijn we (nog steeds op de quads) de wandelstok bij de chileense meneer gaan terugbrengen. Hij had ons uitgelegd dat hij achter de tattooshop woont. Dat was dus makkelijk te vinden. Wat een hartelijke familie! Nog steeds helemaal bezorgd! Echt lief!
Toen we hier weggingen hebben we de quads volgetankt en teruggebracht naar de verhuurder. Hiervandaan hebben we een taxi genomen naar de duikschool, want het duiken zit er nu morgen helaas niet in. Gelukkig namen zij het goed op, en hoeven wij niets te betalen voor het afzeggen.
Naast de duikschool zit een outdoor-winkel, waar ik een wandelstok heb gekocht, zodat ik toch wat mobieler ben de komende dagen. Naast deze winkel zit een (wat luxer) restaurant, waar we lekker zijn gaan zitten. We hebben allebei een heerlijke biefstuk op met aardappelgratin en een heerlijk toetje. Dat hadden we wel verdiend na zo´n rare dag!
Na het eten hebben we een taxi terug genomen naar het hotel. Om half 10 kwamen we daar aan en ik ben gelijk naar bed gegaan.