Tot het moment van vertrek, en zelfs op de vlucht naar Frankfurt was ik nog niet echt in de vakantiestemming, ik had nog te veel aan mn hoofd.
Maar op de vlucht naar Johannesburg is die vakantiestemming toch echt wel gekomen: Te laat vertrek, altijd glimlachende, vriendelijke, buiten normale proporties zijnde, stuntelende stewardessen, en als klap op de vuurpijl: de mooiste zonsopgang ooit, van dieprood naar oranje naar geel naar strakblauw. Echt schitterend! Welkom weer terug in Afrika!
In Johannesburg moest ik door de douane, mn bagage ophalen en vervolgens weer inchecken. Wat een gedoe weer! Maar alles is weer gelukt, en op tijd vertrokken we met een klein propellervliegtuigje naar Hoedspruit. De vrouw naast me vertelde me dat Hoedspruit het kleinste vliegveld ter wereld is. Toen we op de landingsbaan aankwamen, geloofde ik haar niet, zo lang was die. Maar toen we eenmaal geland waren, had ik geen twijfels meer: gewoon uit het vliegtuig stappen en naar een gebouwtje lopen even groot als een rijtjeshuis, daar doorheen lopen, en aan de andere kant van het gebouwtje je bagage zelf uit het transportkarretje pakken. Echt supergrappig! Eloise van het project stond ons al op te wachten. Op de zelfde vlucht als ik was een andere vrijwilligster: Vic (25jr, uit Engeland). We moesten nog een uurtje wachten op dit mega-vliegveld, op de volgende vlucht, waar de 3e en laatste vrijwilligster Emma (20jr, uit Engeland) mee aankwam. We ontmoetten nog snel de eigenaresse van het centrum, en ‘s werelds beste dierenarts voor cheetahs. En vervolgens gingen we op weg naar het centrum, dat ca 20 minuten rijden van het vliegveld is. Onderweg hebben we al flink wat giraffen en ree-achtigen gezien. Eenmaal aangekomen bij het centrum, vinden we een mini-dorpje met allemaal ronde hutjes (7 stuks).
Omdat we maar met 3 vrijwilligers zijn, kregen we ieder een hutje apart, dus dat is wel luxe. Om 16.00 uur kregen we onze eerste briefing, Ian is naast Eloise degene die ons gaat begeleiden de komende 3 weken. We krijgen ons eigen project-shirt en studieboek. We moeten vertellen wat onze verwachtingen zijn en Eloise vertelt ons wat ze van ons verwacht.
Verder krijgen we de vraag wie er voor een 3-weken oud OLIFANTJE wil zorgen ‘s nachts. Ja, wij alle 3 wel natuurlijk!
Er is nu een schema opgesteld waarbij we alle 3 voor 5 nachten mogen “waken” bij het olifantje. Hij schijnt elke 15 minuten wel wakker te worden en heeft dan heel erg behoefte aan gezelschap. (Olifanten kunnen sterven van eenzaamheid)
Nou, dat gezelschap wil ik wel zijn hoor 😀
As vrijdagnacht ben ik voor het eerst aan de beurt, ik ben benieuwd! Het is een huisje zo groot als een huiskamer, waar je dan met je slaapzakje naast het fantje ligt.
Na de briefing hadden we de rest van de dag vrije tijd. Ons dorpje is afgeschermd met een hek, tegen de wilde dieren, en we mogen dan ook niet buiten het hek zonder begeleiding.
Onze ” huisdieren” zijn kudu’s en andere hert-achtigen. Erg leuk om te zien.
We hebben deze nacht ook al leeuwen horen brullen, echt geweldig!
Vanochtend om 6.30 uur ging de wekker, want we zouden om 8 uur opgehaald worden door Eloise, en voor die tijd moest er gedoucht en gegeten zijn. De douches en toiletten zijn erg luxe voor Afrika: gewoon normale douches, en normale wc’s, dus daar kan ik zeker wel mee leven! Er komt zelfs lauw water uit de kranen.
We gingen om 8 uur met de open jeep naar het centrum. Daar kregen we eerst een film te zien van een uur over de cheetahs in het algemeen, en toen nog een film van een half uur over het centrum en het ontstaan daarvan. Daarna kregen we de echte rondleiding: eerst naar de slager en de keuken, en toen naar de dieren zelf.
Het jonge olifantje werd net meegenomen voor een wandeling, dus dat was gelijk echt super om te zien!
Verder zijn er ongeveer 70 cheetahs in het centrum, dus daar hebben we er behoorlijk veel van gezien. Ook de wilde katten, wilde honden, zwartvoet-katten, gieren, neushoorn, zebra, schaap, tijger en leeuwen hebben we gezien. Het is echt een supergroot terrein: ca. 13.000 ha.
2x per jaar doen ze 2×2 weken proberen om te paren met de cheetahs, en de kans is groot dat dat gedurende deze 3 weken gaat gebeuren (joepie!). Als dat zo is, dan mogen wij waarschijnlijk assisteren bij het vangen van de vrouwtjes, om ze bij de mannetjes te kunnen zetten.
Dus zoals jullie lezen: ik heb echt een supervervelend leven
😀
Op woensdagen is het ritje naar Hoedspruit, dus vandaar nu al een berichtje, waarschijnlijk kan ik de komende 2 woensdagen weer wat van me laten horen.
Het is hier sinds een paar dagen lente geworden, wat betekent dat het weer echt rigureus omslaat: het was vanochtend om half 11 al 37 graden in de schaduw!
Hopelijk begint de regen ook weer over een paar dagen (het is echt megadroog hier), dan koelt het tenminste nog wat af voor ‘s nachts. Het regent hier in de lente meestal van een uur of 3 tot een uur of 5, dus dat is niet zo erg.
Morgen gaat het echte werk beginnen, erg spannend, maar echt supergaaf!
Groetjes van een super-genietende, nog niet verbrandende Corine