Vandaag hadden we tot half 12 vrij om te doen en laten wat we wilden. Om 8 uur vertrokken Inge, Rieneke en ik naar de markt. Die is echt megagroot! Dat konden we gisteren echt nog niet merken. Het is een combinatie van lokale markt, voedselkraampjes en souvenirkraampjes. Eerst zijn we op zoek gegaan naar een bakkerij, waar we wat broodjes hebben gehaald en gegeten. Toen zijn we de markt echt overgegaan. Het was gelukkig nog niet heel erg druk. We hebben alle 3 flink wat souvenirs ingeslagen. Rond half 11 kwamen er letterlijk busladingen vol touristen naar de markt, toen werd het erg druk, dus zijn wij maar terug gegaan naar het hotel. Bij de 2 kerken in de stad werden allemaal rituelen uitgevoerd met wierook, bloemen, vuur en kaarsen. De trappen voor de kerk stonden helemaal vol hiermee. Dit was wel apart om te zien. OM half 12 was het verzamelen bij het hotel, we zouden samen met een medicijnvrouw een mayaritueel uit gaan voeren op de heilige berg van Chichicastenango. Het was een flink stuk lopen, eerst door de stad heen, en vervolgens die heilige berg beklimmen. Helas regende het alweer. Toen we op de top van de berg waren, hadden we een mooi uitzicht over de stad en over de begraafplaats van de stad. De medicijnvrouw maakte van suiker een cirkel met daarin een kruis. Bij de 4 punten van het kruis zette ze kaarsjes neer. Deze punten stonden voor noord-oost-zuid-west. Vervolgens werd er hout, kaarsjes en nog meer in de cirkel neergelegd, en daar werd een vuurtje van gemaakt. We kregen allemaal 7 kleuren kaarsjes: rood, zwart, wit, beige, groen, geel en blauw. Elke kleur staat voor iets anders. Bijvoorbeeld rood staat voor bloed, blauw voor water etc. Ook kregen we allemaal een bosje rosemarijn. Het was een erg langdurig ritueel, uiteindelijk gingen we in alle windrichtingen bidden, voor elke kleur kaars een andere kant op. Dan moesten we de grond en de kaars zoenen, en op het vuur gooien. Daarna kregen we alcohol gegoten op de rosemarijn, waarmee we ons hele lichaam mee moesten inwrijven, dit was om het lichaam te reinigen. Vervolgens moesten we elkaar allemaal 2 keer omhelzen. Toen was het ritueel ten einde. Het was ondertussen weer steeds harder gaan regenen, dus het was een glibberboel om weer van de berg af te komen. De straten in de stad leken wel veranderd te zijn in watervallen. Het was echt heel erg nat. We gingen vervolgens in het restaurant van gisterenavond zitten lunchen, om vervolgens onze tassen op te halen en naar de bus te gaan. Rond half4 vertrokken we in de richting van San Pedro, aan het meer van Atitlan. Dit schijnt het mooiste bergmeer ter wereld te zijn. Helaas zagen we hier helemaal niets van, vanwege alle regen en mist. Rond 5 uur kwamen we aan bij het meer, waar de boot ons al aan het opwachten was. Het was nog een uurtje varen naar het dorpje. We kregen de sleutels van onze kamers, die net op gevangeniscellen leken, compleet met stalen deuren & een luikje in de deur. OM 7 uur kregen we een uitleg over wat we morgen allemaal kunnen gaan doen hier. De klim op de vulkaan San Pedro wordt sterk afgeraden, dit is een tocht van 8 uur, en schijnt bovenaan helemaal niet mooi te zijn. Ook schijnt het een behoorlijk gevaarlijke tocht te zijn. We kunnen maar beter onze krachten sparen voor de klim van de vulkaan Pacayo over een paar dagen, daar kun je zelfs nog lava zien stromen. Om half 8 zaten we in het grootste restaurant van San Pedro: 15 mensen konden aan tafels zitten, 6 mensen zaten in een loungehoekje, met het bord op schoot (waaronder ik). Het bestellen van het eten ging erg snel, maar het brengen ervan niet. Om 21.15 uur kregen de eersten te eten, en ik was de laatste: om 22.15 uur kreeg ik mijn toast. Echt niet normaal! Tegen die tijd had een groot deel van de groep de hele drankvoorraad van het restaurant al achter de kiezen en werd er dus steeds harder gepraat en de moppen werden steeds flauwer. Het loungehoekje had het erg gezellig, dat kwam waarschijnlijk ook omdat daar de drank nog niet zo rijkelijk vloeide.. Rond half 12 ging iedereen naar bed Ik ben als een blok in slaap gevallen.
